کد مطلب:88613 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:297
ترجمه: و (می بینی برای هر یك از متقیان) صبر كردنی در سختی و شدت. شرح: پرهیزگاران در برابر شدائد و انبوه مشكلات زندگی صبور و بردبارند و در شرائط سخت و دشوار از كوره در نمی روند و با اتكاء به نیروی لایزال الهی صبر و استقامت ورزیده و سرانجام به پیروزی نهائی نایل می شوند. درباره صبر در فرازهای قبل به طور مشروح بحث شد و گفته شد واژه ی صبر در اصل لغت به معنی حبس و نگهداری است و سپس معانی جدیدی گرفته است، قتل صبر، كشتن توام با شكنجه را گویند كه طرف مقابل هیچ وسیله دفاعی ندارد، و این بواسطه ی حبس كردن و در تحت فشار قرار دادن حاصل می شود، انسان وقتی در مقابل شهوات و مشكلات مقاومت كرد و نفس را از تعرض آنها حبس كرد، در فرهنگ قرآن و روایات صبر و استقامت بر آن اطلاق شده است. مرحوم محمد نبی تویسركانی این عالم بزرگوار و محقق جلیل در كتاب ارزشمند خود «لئالی الاخبار» گوید: «معنی صبر حبس نفس است از زشتیهائی كه اشتها دارد و وادار كردن آن بر طاعات، و كاملترین فرد صبر بازداشتن نفس از [صفحه 194] بهره های نفسانی و شهوات حیوانیه مباحه است چه رسد باز داشتن نفس را از زشتیها و عدم متابعت آنها به طوری كه نفس مركوب آنها شود. بلكه مركوب او شوند همه تلخی صبر اگر گلوگیر است و نیز گوید: حقیقت صبر جرعه جرعه خوردن غصه ها در مصائب و تحمل بلایاست، چنانكه در «مسكن الفواد» (شهید ثانی) فرموده و نسبت به لغت داده است، (الصبر الحبس للنفس من الفزع من المكروه و الجزع عنه و انما یكون ذلك بمنع باطنه من الاضطراب و اعضائه من الحركات الغیر المعتاده). و غایت صبر این است كه فرقی بین نعمت و محنت (آنچه در مقابل نعمت است) نگذارد بلكه محنت را بر نعمت ترجیح دهد، زیرا علم به حسن عاقبت آن دارد.[2]. در بحث های قبل درباره ی اقسام سه گانه صبر (صبر در مصیبت، صبر در معصیت، صبر در عبادت) بطور مشروح سخن گفتیم كه دیگر به آنها نمی پردازیم.
(و صبرا فی شده)
گر ز شهوت به صبر باز آید
عاقبت خوشگوار خواهد بود[1].
صفحه 194.